حضرت امیر المومنین(ع) میفرمایند:
در این حیوان ده صفت است که سزاوار است مومن دارای آن صفات باشد
اول آنکه ارزش و احترامی بین مردم ندارد و این حال بیچارگان است
دوم آنکه درویش است که مال و ثروتی ندارد و این صفت وارستگان است
سوم آنکه خانه معینی ندارد هر کجا که باشد جای استراحت اوست و این صفت متوکلان است
چهارم آنکه اکثر اوقات گرسنه است و این روش صالحان است
پنجم آنکه اگر صاحبش صد بار او را بزند از در خانه او بیرون نمیرود و این صفت مریدان است
ششم آنکه شبها جز مقدار کمی نمی خوابد این حالت عاشقان است
هفتم آنکه رانده میشود و جفا می کشد چون صاحبش او را بخواند بدون دلتنگی و ناراحتی باز می آید این صفت خاشعان است
هشتم به هر چیزی که صاحبش به او بدهد راضی است و این حالت قانعان است
نهم بیشتر اوقات ساکت و خاموش است این صفت خائفان است
دهم چون بمیرد میراثی از او باقی نمی ماند این حالت زاهدان است